ผลงานสุดเหงาเรื่องที่ 7 ของผู้กำกับ หว่อง กาไว กับการเล่าเรื่องความรักของชายหญิง ภายใต้ฉากหลังของฮ่องกงในปี 1962 ที่ต้องติดกับอยู่ความผิดต่อจารีตประเพณีโจวหมู่หวัน รับบทโดย เหลียงเฉาเหว่ย (Tony Leung Chiu Wai) ย้ายมายังฮ่องกงพร้อมภรรยาของเขา พร้อมกับๆ ครอบครัวของ ซูวไหล่เจิน รับบทโดย จาง หมั่น อวี้ (Maggie Cheung) ที่เดินทางมาฮ่องกงพร้อมกับสามีของเธอ ทั้ง 2 ครอบครัวนี้ย้ายเข้ามาอยู่ในห้องพักข้างๆ ติดกัน และย้ายของมาในวันเดียวกัน เราจะทราบแต่เริ่มเรื่องเลยว่า ตัวละครทั้งสองอยู่ในฐานะของคนที่มีคู่สมรสแล้ว ฝ่ายหญิงมีบริษัทตั๋วส่งสินค้าเดินทาง ส่วนฝ่ายชายเป็นนักข่าว หว่องกาไว เล่นตลกกับคนดู โดยการแสดงตัวตนของ คู่รักของทั้งสองผ่านเพียง แสงเงา และเสียงพูด ไม่ได้เจาะจงให้เห็นตัวตนแต่อย่างใด
สามีของ ซูว นั้นมีธุระเดินทางไปต่างประเทศบ่อยครั้ง ทำให้เธอใช้เวลาว่างอยู่ในห้อง และทำอะไรคนเดียวเป็นประจำ ส่วนทางด้านภรรยาของโจวหมู่หวัน นั้นก็มักจะทำงานกะดึก ตำแหน่งพนักงานต้อนรับแขกในโรงแรมแห่งหนึ่งแทบไม่มีเวลาให้สามี
จนกระทั่ง เรื่องดำเนินไปจุดหนึ่ง โจวหมู่หวัน และ ซูวไหล่เจิน เริ่มเห็นตรงกันว่า สามี และ ภรรยา ของทั้งคู่มีความลับบางอย่างในเชิงชู้สาว เป็นพิรุธ ทั้งคู่เริ่มค้นหาความจริงเกี่ยวกับการการนอกใจในคู่ของตัวเอง โจวหมู่หวัน ตั้งใจไปหาภรรยาในตอนเย็นเพื่อนัดทานข้าว และพิสูจน์บางสิ่ง ภรรยาของเขานั้นกลับเลิกงานไปนานแล้ว และ สามีของซูวนั้นก็มีความลับชุกช่อน ทั้งเหตุหลายๆ สิ่งทีทำให้เธอระแคะระคาย จนคนทั้งสองพอจะคาดเดาความจริงได้ เกี่ยวกับคู่ของตน
เมื่อคนที่กำลัง เจ็บปวด 2 คนต้องเห็นใจกัน ความรัก ก็มักจะเกิดขึ้น แต่ผิดเวลาไปหน่อย เมื่อจารีตประเพณีสมัยนั้น ไม่อำนวยนักกับการที่จะเลิกลา แล้วแต่งงานใหม่ได้อย่างสบายใจเหมือนทุกวันนี้ ประกอบกับ จังหวะหลายสิ่งภายในตึกอันคับแคบที่หลากพ่อพันแม่ ที่ยังยืนกรานในจารีตประเพณีเดิม สามารถจะซ้ำเติมความสัมพันธ์ของคนที่รักันที่เจ็บเหมือนกันที่น่าเห็นใจ 2 คนนี้ได้ตลอด การแสดงตัวว่ากำลังพูดคุย หรือเห็นใจกันในบ้านกลับเป็นสิ่งที่ยากยิ่งในสายตา และจารีตแบบนี้ นั่นคือเหตุผลที่ ภรรยา และ สามีของทั้งคู่ต้องออกไปคบกันข้างนอก
หากจะว่าไปแล้ว เรื่องราวเล่าด้วยความเหงา และวางแผนในการเอาคืนคู่ของตัวเอง ไปบนความรู้สึก “รัก” ต่อกัน ถ้าหากว่าตอนจบของหนังคือทั้งคู่ เลิกลากับคู่ของตน แล้วหันมาใช้ชีวิตใหม่ด้วยกัน ทุกอย่างก็คงจะลงตัว Happy Ending
แต่ In The Mood for Love นั้นกลับไม่เป็นไปตามที่ว่าไว้
เพราะคำว่าจารีตประเพณี และความทรนงของ หญิง ในยุคนั้นกับการตราหน้าว่าเปลี่ยนคู่ได้เร็ว เป็นสิ่งที่ฆ่าเธอได้ง่ายที่สุด ซูวไหล่เจิน จึงตัดสินใจที่จะหักห้ามความรู้สึกของตัวเองไว้ในรถคืนนั้น
คืนที่ทั้งคู่นั่งอยู่ในรถยนต์ด้วยกัน คืนสุดท้าย คืนที่ โจวหมู่หวัน ขอให้เธอไปสิงคโปร์หนีไปด้วยกันกับเขา เธอปฏิเสธ เพราะหน้าที่ของภรรยานั้น คือเกียรติที่เธอต้องถือไว้ แม้ว่าสามีจะเป็นยังไง “เราจะไม่เป็นเหมือนอย่างพวกเขา” สุดท้ายโจวหมู่หวันเลือกที่จะปล่อยมือของเธอออก และเดินทางไปสิงคโปร์
ถ้าผู้หญิงไม่เลือกที่จะอยู่กับสามีต่อไป เพราะความรู้สึกผิดต่อจารีตธรรมเนียม เขาก็คงไม่มีเหตุผลที่จะอยู่
In The Mood for Love โดยรวมแล้วมีเหตุการณ์มากมายกว่าที่ผมหยิบยกมาพูดปรากฏในหนัง ทั้งบรบทความเหงา ว้าเหว่ และความรักแบบคลุมเครือ ทำให้ มีภาคต่อ 2046 ขึ้นมาทันที โดยมีตัวละคร (ที่คาดว่าจะเป็น) โจวหมู่หวัน มาดำเนินเรื่องต่อ
คะแนน: 8.3/10
ทำไม? ปากคน? ซุกซ่อน? แสดง? ละคร? ปิดบัง? หัวใจ?
ปล. ผมขับผ่านร้านอาหาร In The Mood For Love ONE แถวเอกมัยแล้วลองไปชิมดู ใช้ได้ อีกทั้งชื่อร้านทำให้ผมนึกถึงหนังเรื่องนี้ขึ้นมา (ไม่เกี่ยวกัน)
